RamarpaNam # 450 => 454.

Jai Sri Ram.

Sundara Kandam - Pravesam :

ஹனுமத் ஸ்துதி  - ஹனுமத்தசகம் :

1. சாரணர் சித்தர் அவர்வழி விண்வழி 

மேருவின்மெல் நின்று இலங்கைகாய்ச் -- சேருவான் 

சீதை யவள்தேடி; பத்தலை ராவணன் 

தீதை யழித்தவன்  பாடு.

2. நினைவாற்றல் புத்தியோடு ஊக்கம் முயற்சி 

அனைய அருந்திறன்  கொண்டு - முனைவான் 

அநுமான்! அவன்தாள் அணைவா ரவர்க்கு 

முனைகிலர் மற்றவர் தாழ்வு.

3. ஆர்வம் அனைய திலையே உயர்வாழ்வில் 

நேர்கவே! ஊக்கம் உளவத்தால் -- தேர்வு!

அதுகொண்டு நம்அநுமன் ஒண்தாள்சேர்ந் தேற்றும்   

அவர்கொண்ட வாழ்வே சிறப்பு!

4. பணிந்தணைமின் சீதையவள் கேள்வன்! ஒன்றி 

அணையத் தொழுமின் இலக்குவன் -- பேணி 

பணிசெய் இராகவன் பொன்னடிக்காய்! அத்தால் 

துணையாம் அநுமன் நமக்கு.

5. விருப்பு! வெறுப்பு! அதன்வாய் துயரம்!

திருத்தலாம் காழ்ப்பு! பீதி! -- நிறுத்த 

நடுநிலை புத்தி! அதுகொண் டனுமன்தாள் 

நாடுதலைக் கற்பார்க்கு ஏற்ப்பு !

6. கமலம்போல் கண்கள்! கணைகழலும் அக்தே !

நிமலத் தடியார்தம் உள்ளக் -- கமலம் 

புகுந்தருள் ஜானகிதான் கேள்வன்! அவர்க்காய் 

மிகுவம் அநுமன் தொழுது!.

7. வலத்தினன் ராமன்! அவர்க்கதே வாகை!

இலக்குவன் தோள்வலிக் காரே -- இலக்காவார்?

கோசல நாடுடை வள்ளற் கடியவன் 

தேசுலாம் அவ்வநுமன் போற்று!.

8. கற்புடை மாதற் குலமகள் ஜானகிதன் 

சொற்கொடு தீண்டா நெருப்புமே! -- கற்றூண் 

இலங்கை எரிப்பான் அநுமான் ! அதுவால் 

துலங்கு மவன்தாள் புகுந்து!

9. அரக்கர் குலைத்து, அரவிந்தப் பாவை 

சிரமம் தொலையவே ராமன் -- சிறையின் 

விடுத்தான்! பட்டத் தயோத்தி புகுவான் 

முடிப்பான் அநுமன் அமைந்து.

10. ஞானம்! வலிமை! புகழ்!துணிபு! என்றிவை 

தானும், கலவாமே அச்சமும் -- ஆனவுயர்  

நன்னிலை முந்துறச் சேரும், அனுமந்தாள் 

சென்னிமேல் சிந்தித் திருந்து!

11. இராம ஸ்துதி :

தயரதன் தோன்றலே! சீதை மணாளா!

பயற்றுவர் இல்லாப்  பெரியோய்! -- உயர் மணியே!

வாளரக்கர் போர்மாள தார்த்தடம் தோளாளா  !

ஆளுனக்கு அம்புயம்போல் கடக்கு!

Neither Rama nor Seetha is happy. Hanuman is yet to sight Seetha in Lanka while Angada, Jambavan and others are languishing without food and respite on the other side of the shore, pinning hopes on Hanuman's mission to succeed. How then this Kanda be called 'beautiful' Kanda? The reason however is as simple as follows :

ஸு ந்தரே ஸு ந்தரோ ராம:

ஸு ந்தரே ஸு ந்தரி  கதா |

ஸு ந்தரே ஸு ந்தரி  சீதா 

ஸு ந்தரே ஸு ந்தரம்  வனம் ||

ஸு ந்தரே ஸு ந்தரம் காவ்யம் 

ஸு ந்தரே  ஸு ந்தரோ  கபி: |

ஸு ந்தரே ஸு ந்தரம் மந்த்ரம் 

ஸு ந்தரே கிம்ந  ஸு ந்தரம்?

Every thing about Ramayana is beautiful.  Its Hero, His Consort, The Epic as well as His Mantra.  Hanuman the fly-jumper of no ordinary talent is beautiful of all of them. 

Sundara Kanda describes at length that very Hanuma's preparations to cross the ocean in search of Seetha. His flight over the ocean and encountering of Mainaka, Surasa and Simhika are made out in this opening Sarga.

It is generally believed that Seetha is taken away by Ravana but the truth is otherwise.  To set free the Deva-kanyas,  Seetha walked into Ravana's captivity - so says Swamy Pillai Lokachariyar confirming that  ''இராமாயணத்தால் சிறை இருந்தவள் ஏற்றம் சொல்லிற்று '' . Just as Lord Vishnu, who flew down to Gajendra's rescue, shoved off Garuda Himself, instead of  His vahana peddling Him to the scene of peril. 

Positioning himself on Mahendra mountain, Hanuman stood stretched with his head and arms poised for a leap of great sojourn. Offering salutations to the dhik-palakas as well as to the Wind-God, his father,  he grew in size and pressed the mountain with his foot. The zipped mountain shook, the trees shed flowers and the sea swell causing gusty shower of  water.  All the creatures living in the caves came out bewildered. The sages housed there ran to safety. fearing that an end has stuck this world.   Charanas, Siddhas wishing success spoke that Hanuman, the son of Vaayu, wanting to cross the ocean, is performing an impossible task for the love of Rama. 

Released like an arrow from the bow of Rama, Hanuman flew with vigor and prowess of Garuda, the King bird, telling to himself that ''I will go to the city of Lanka and if I do not see Seetha there, will go to the abode of Indra with same speed. If not found there again, then Ravana will be  brought along Lanka de-camped from earth''.

All the trees on the mountain followed him for a distance, as relatives will follow departing visitors. The same fell down in the ocean waters like friends going back after bidding farewell to their dear ones. The sea looked like the star studded sky, with flowers flown up by Hanuman's speed. The sky-borne Hanuma's arms and legs spread out  gave an impression as though the five-headed serpents is coming out of the mountain peak, he then,  like a speeding meteor darted away.

As a mark of gratitude to the Ikshvaku dynasty and by way of return services to the Sahara Princes, in whose digging the sea developed, the ocean-God requested Mainaka, the mountain beneath her waters, to raise above the sea level, such that Hanuman can rest for a while  and proceed further with ease. 

The mountain too owed  its gratitude to the wind-God, when Indra clipped the wings of  the mountains, which once were mobile and were trampling habitats indiscreetly.  Mainaka was guided to safety by wind-God and the ocean gave asylum underneath it. 

Hence the two felt that honouring  the guest is Dharma and planned to greet him while passing through their door step. Thinking it be  an obstacle initially Hanuman got it down by his chest.  But when seen as worship, he gladly said that ''hospitality is done'' and  flew past with smile. 

As he forged ahead, another obstacle came up in the form of Surasa, the mother of the Nagas, who with intent to test the courage and intelligence of Hanuman stood up his way and said ''you have been given as food to me. I will eat you. Enter my mouth now'',  So saying she yawned her mouth to gulp him. Replying that he is going for the sake of Rama, she ought to help and not trouble him. unheeded, she said that he can not go without entering her mouth. Hanuman kept on increasing his size such that she will struggle to swallow. But she too widened her jaw. Hanuman then suddenly reducing himself to thumb-size, entered her mouth and got out with great speed.  Appreciating his courage and intelligence, Goddess Surasa blessed him to achieve the task he is in.

That is not the end of it. The third obstacle surfaced in the form of  Simhika, who is capable of catching her pray by its shadow, started pulling down the speed of Hanuman, with all her powers. Acting wisely, Hanuman entered her enlarged mouth and  caused damage to her internal organs with his nails and escaped to safety, acting faster than she could think and react.  Simhika was done to death by the fore thought,courage, skill and speed of Hanuman's intellect. These four qualities in a person will not fail in any task.  

At the end of 100 yojanas, to be un-noticed, Hanuman reduced his size and alighted on a mountain peak called  ''Lamba'' . He observed the city of Lanka from the mountain top, that looked like Indra's  Amaravati .

Lord Vishnu had to grow in size from being Vamana to help Indra regain his lost Kingdom while Hanuman compressed him from a virat size to help the same Indra, through Rama Seva.